Cor (76) regelt de autorijdienst in zijn kerl: 'Soms moesten er een paar rollators mee in de koff er bak'
INTERVIEW Cor Visscher (76) coördineert de autorijdienst van de kerk: 'Aan de telefoon vraag ik aan de kerkganger die opgehaald wil worden: 'Wie denk je dat de chauffeur wordt, raad eens?"
door: Lydia Fris dinsdag 26 maart 2024 in het ND.
Wie zijn de mensen die zich inzetten voor de plaatselijke kerk? In de rubriek Arbeiders in de wijngaard geven vrijwilligers een inkijkje.
'De gewoonte om iédere zondag naar de kerk te gaan, zit er vooral bij ouderen sterk in. Ook als het voor negentigplussers fysiek lastig is om nog te gaan, hebben zij er veel voor over om toch te komen. Dat vind ik prachtig om te zien, en het doet me verdriet als die mensen op zondag niet naar de kerk kunnen gaan. Voor deze mensen - die geen auto
(meer) kunnen rijden - bestaat de autorijdienst, een vrijwilligersdienst van gemeenteleden die mensen thuis of bij het verzorgingstehuis ophaalt en naar de kerk brengt.
Toen ik zelf nog een auto had, was ik ruim tien jaar lang een van de chauffeurs van de autorijdienst. Ik ging toch iedere zondag naar de kerk en vond het geen probleem om kerkgangers op te halen en mee te nemen. Ongeveer een halfuur voor aanvang van de kerkdienst in de Bethlehemkerk in Hilversum parkeerde ik dan bij de kerkganger in kwestie, die vaak al klaar stond. Meestal vervoerde ik drie ouderen naar de kerk. Het was maar goed dat ik een vrij grote kofferbak in mijn auto had, want het kon zomaar zijn dat er twee rollators mee moesten naar de kerk!
geen vast rooster
Inmiddels heb ik sinds een paar jaar geen auto meer en ben ik zelf - door fysieke beperkingen - niet meer in staat om naar de kerk te gaan. Dat vind ik erg jammer. Gelukkig kan ik de kerkdienst via de beeldverbinding alsnog volgen. In plaats van het autorijden voor de autorijdienst, ben ik nu coördinator van deze vrijwilligersdienst. Al op woensdag begin ik gemeenteleden te bellen die zich ooit voor de autorijdienst hebben aangemeld. Zodra ik weet hoeveel gemeenteleden er de komende zondag vervoer nodig hebben, benader ik de chauffeurs. Ik werk niet met een vast rooster, maar kijk per week wie wie kan ophalen.
'Het zou me echt veel verdriet doen als die mensen niet hadden kunnen komen. Ik vind het heel belangrijk dat mensen naar de l<erl< kunnen gaan.'
In totaal zijn er rond de zeven chauffeurs op wie ik een beroep kan doen en zes ouderen die gebruik maken van de autorijdienst. Aan het einde van de week bel ik de ouderen weer op om te melden wie hen komt ophalen. Sommige periodes kan het nog wel een uitdaging zijn om voldoende chauffeurs te vinden, bijvoorbeeld tijdens vakanties of in drukke weken zoals de Stille Week. Ik begin dan al enige tijd van tevoren met rondbellen.
Ik ben blij dat ik op deze manier op afstand een bijdrage kan leveren aan de kerk, en ik vind het leuk om te doen. Coördineren zit in mijn bloed, het is een soort sport. Zeker nu ik meer en meer aan huis gebonden ben, vind ik het fijn om een bezigheid te hebben. Daarnaast geeft het leuk sociaal contact, want je spreekt mensen iedere week. Aan de telefoon vraag ik aan de kerkganger die opgehaald wil worden: 'Wie denk je dat de chauffeur wordt, raad eens?'
Eén zondagochtend zal ik niet snel vergeten. Het was 8.00 uur en een chauffeur belde me op met het nieuws dat hij ziek was. Toen had ik dus nog maar heel kort de tijd om een vervanger te regelen. Ik heb een hele rij mensen gebeld, en gelukkig was er iemand die de ouderen op kon halen. Het zou me echt veel verdriet doen als die mensen niet hadden kunnen komen. Ik vind het heel belangrijk dat mensen naar de kerk kunnen gaan. Als ik op mijn computerscherm op zondagochtend ouderen in beeld zie die door de autorijdienst naar de kerk zijn gebracht, is voor mij de kerkdienst al goed begonnen.'
Bron:
Nederlands Dagblad
Klik hier voor het complete en orginele artikel op de website van het ND.
door: Lydia Fris dinsdag 26 maart 2024 in het ND.