De derde voorstelling in het kader van het naamgevingproject gaat over Erasmus. Vóór de wijk Kerkelanden 50 jaar bestaat wil de projectgroep alle namen van hofjes en straten de revue laten passeren. Op 25 maart is het prachtig weer, haast te mooi om binnen te zitten. Maar mijn nieuwsgierigheid overwint en dus ga ik naar de Waaier. De opkomst is kleiner dan bij de vorige voorstellingen, maar dat hangt ongetwijfeld samen met dat mooie weer. Eerlijk gezegd is de warmte binnen wat slaapverwekkend, maar kan mede veroorzaakt worden door een korte nacht in verband met de overgang naar de zomertijd.
Tijdens de eerste voorstelling werd Menno Simonsz voor het voetlicht gebracht, in de tweede Franciscus van Assisi en nu zijn Erasmus en zijn zotheid aan de beurt.
De middag wordt geopend door dominee Peter Korver van de vrijzinnige geloofsgemeenschap Hilversum. Hij vertelt in het kort wie Erasmus was en waar hij voor stond. Samenvattend vond deze kerkhervormer alles wat mensen bindt belangrijker dan dat wat mensen scheidt. Hij schreef 500 jaar geleden zijn Lof der Zotheid. In dit boek uit hij veel kritiek, maar het is niet zozeer Erasmus die kritiek uit, maar zijn muze, de Zotheid, die als persoon achter hem aanwezig is. Zo blijft hij zelf buiten schot en kan toch zeggen wat hij wil.
Daarna horen we van Nico Leerkamp, secretaris van de Hilversumse Historische Kring, een boeiend verhaal over de beelden in onze wijk. Het zijn er zes, gemaakt door zes verschillende kunstenaars. De beelden hebben soms een verleden van een plaats elders in Hilversum of zelfs terugkeer na diefstal. De beeldhouwster van ‘Het sportende paar’, wat u vindt voor de huidige sporthal, is gemaakt door de van oorsprong Berlijnse Inka Klinckhard. Zij woont in het Rosa Spierhuis, is 90 jaar en nog altijd actief. Een ander beeld, ‘Sirene’, het staat in de vijver aan de Kerkelandenlaan, is van Nic Jonk. (Deze kunstenaar heeft in Grootschermer een grote beeldentuin met museum die beide te bezichtigen zijn). Gaat u maar eens wandelen door de wijk en probeer ze alle zes te vinden. In Hilversum staan zeker 110 beelden in de openbare ruimten, een ontdekkingsreis waard. De heer Leerkamp werd voor zijn beeldenonderzoek geïnspireerd door werk van wijlen Gerlof Zijlstra, die als ambtenaar culturele zaken veel heeft betekend voor Hilversum.
En dan is het woord aan onze hoofdpersonen van deze middag. Erasmus en zijn muze betreden het podium. Het leven van Erasmus staat bol van onduidelijkheden. Waar werd hij geboren, wanneer, waren zijn ouders getrouwd, waar heeft hij gewoond en gewerkt? Hij is duidelijk een zeer veelzijdig mens geweest. Hij studeerde Latijn, Grieks, theologie, (hij herschreef het nieuwe testament in het Latijn), verpleegde pestlijders, noemde zich christelijk humanist en werd tot priester gewijd. Hij komt nogal zelfingenomen over, wat ook in zijn voordeel werkt. Welsprekendheid staat in de oudheid in hoog aanzien en is belangrijk om carrière te maken. Op 25-jarige leeftijd wordt hem gevraagd secretaris te worden van de bisschop van Kamerijk met de bedoeling naar Rome te gaan. Hij was voortdurend onderweg, reisde te voet of per paard of schip (“Ik reis wat af….”). Hij had contacten met vorsten en welgestelde burgers, correspondeerde met hen en genoot van samen eten. Zijn muze houdt hem regelmatig een spiegel voor als hij te veel doordraaft. Hij plaatst bijvoorbeeld de naam Desiderius voor Erasmus, want dat klinkt! Erasmus is het Griekse woord voor liefde, Desiderius betekent de begeerde of de gewenste. Het hele stuk is een opsomming van wat hij deed en kon, een flitsend spel tussen Erasmus en zijn Zotheid. Soms gaat de dialoog zo snel dat de verstaanbaarheid in het gedrang komt. Het is jammer dat deze professionele acteurs geen gebruik maken van de moderne mogelijkheden van geluidsversterking. Maar de grote lijn is duidelijk; Erasmus zag de zotheid van de wereld, de kerk en allerlei rare regels en schreef er ‘De lof der zotheid’ over.
Erasmus wordt verbeeld door Edo Douma en Karin Schaub is zijn Zotheid. De producer is Gerda van der Vecht, de teksten van Michel Meissen en de regie is in handen van Fred Vaassen. Na afloop van de voorstelling worden boeketten overhandigd en krijgen de spelers een hartelijk applaus. Er zijn boekjes over de voorstelling te koop en de Historische Kring propageert de aanschaf van een speciaal nummer over kunst in Kerkelanden. Het is zeker de moeite waard om lid te worden van de Hilversumse Historische Kring. Vier keer per jaar is er een prachtig tijdschrift en men organiseert leuke avonden, historische wandelingen door Hilversum en langs bijzondere locaties die de moeite van het kennen waard zijn.
Er wordt royaal gedoneerd in de mandjes, want aan een voorstelling van deze klasse hangt een prijskaartje. En alleen bij voldoende inkomsten kan dit project voortgezet worden, wat zeker aan te bevelen is.
Nog nagenietend met een drankje praten we na over dat wat we deze middag gehoord en gezien hebben. Zal een volgende voorstelling dit najaar plaatsvinden en zo ja, over wie zal het dan gaan? We houden u op de hoogte via de media.
Maria P. Kruithof– Stoutjesdijk