Gemeente van Jezus Christus,
Had u voor deze week al wel eens van rotsblok Bennu gehoord? Ik nog niet. Maar rotsblok Bennu zweeft ergens in de ruimte, op 333 miljoen kilometer afstand van de aarde. Dat kun je je niet voorstellen. Bennu ziet er onherbergzaam uit, grijs en donker, alleen maar harde steen. Maar het heeft deze week bezoek gekregen. U heeft er vast over gelezen of gehoord. Een ruimtesonde van NASA is er op geland, heeft er even op gestaan, en heeft een beetje steengruis opgezogen. Met dat gruis aan boord (als het gelukt is) vliegt die sonde weer terug naar de aarde. Over een paar jaar moet-ie weer thuiskomen, en dan willen wetenschappers dat gruis analyseren. Want het kan wellicht iets vertellen over het eerste materiaal waaruit de aarde is ontstaan, volgens de astronomen zo’n 4,5 miljard jaar geleden.
Om te beginnen: ik vind het razendknap van de NASA dat ze zo’n sonde op dat rotsblok Bennu hebben laten landen. Helemaal als je bedenkt dat elk radiosignaal dat je die kant opstuurt er zo’n 20 minuten over duurt, en op de reactie daarop moet je ook weer 20 minuten wachten. Het is als het besturen van een supertanker. Het duurt heel lang voordat je het effect van een stuurbeweging merkt. Hetzelfde beeld van die supertanker wordt ook gebruikt voor de coronamaatregelen die weer strenger zijn geworden. Je moet twee weken wachten voor je het effect ziet. En in die tussentijd moet je veel geduld hebben.
Die wetenschappers die die sonde de ruimte in hebben gestuurd, die willen een antwoord op de vraag die ons allemaal wel eens bezig houdt: hoe is ooit het allemaal begonnen, met de mens en de wereld? Dat is een heel interessante vraag en ik heb ook bewondering voor alle wetenschappers die maar blijven zoeken naar zo precies mogelijke antwoorden.
Geeft de bijbel daar ook een antwoord op? Ja natuurlijk, zou je zeggen, sla de eerste bladzijde maar open.